بده دستاتو به من
تا باورم شه پيشمي
مي دونم خوب مي دوني
تو تار و پود و ريشمي
تو كه از دنيا گذشتي واسه يك خنده من
چرا من نگذرم از يه پوست و خون به اسم تن
تو خيالمم نبود دوباره عاشقي كنم
ممنونم اجازه دادي با تو زندگي كنم
نمي دونم چي بگم كه باورت شه جونمي
توي اين كابوس درد، روياي مهربونمي
.
مي دوني با تو، پرم از شعر و ستاره
مي دوني بي تو، لحظه حرمتي نداره
مي دوني در تو، اين خدا بوده كه تونسته گل عشقو بكاره
.
وقتي حتي پيشمي دلم برات تنگ مي شه باز
عشق تو تو لحظه هام حادثه ساز و قصه ساز
به جون خودت كه بي تو از نفس هم سير مي شم
نمي دونم چي مي شه بدجوري گوشه گير مي شم
ممنونم كه بچه بازي هامو طاقت مي كني
هر چقدر بد مي شم اما تو نجابت مي كني
هر كجاي دنيا باشم با مني و در مني
نگران حال و روزم بيشتر از خود مني
.
مي دوني با تو، پرم از شعر و ستاره ....
ترانه از: رضا صادقی
![[Powered by Blogger]](http://buttons.blogger.com/bloggerbutton45.gif){kind=small}
